Dit avontuur startte 9 jaar geleden; toen “een bergje op fietsen” op mijn bucketlist kwam. Het was in de voorbereiding van Marathon Amsterdam, waar ik door een blessure meer ging fietsen en de fiets ook meenam op vakantie (L’Espinet de Vacances) aan voet van de Pyreneeën.
Pas dit najaar werden de plannen concreet, toen ik – weer – omwille van een blessure meer ging fietsen.
Vol enthousiasme schreef ik me een 7-tal maanden geleden in voor Ladies@Ventoux en – eerlijk – pas nadien besefte ik dat dit via kant Bédoin was; niet de makkelijkste.
Collega Hilde zag het zelf niet zitten, maar haar dochter wél. We huurden een huisje op een vakantiedomein in Aubignan, zo’n 15km van Bédoin.
Tijdens de winter focuste ik me op lopen, spinnen of fietsen op de hometrainer in de KBC-fitness. Vanaf half maart ging ik buiten de fiets op.
Ook Bart had zich ingeschreven en zo deden we samen enkele voorbereidende ritten georganiseerd door Sporta.
De pret duurde niet lang. De linkerknie zeurde… En later kreeg ik zelfs pijn ook al had ik die dag niet gelopen, gefietst of gewandeld. En dan weet je dat het niet goed is!
Een meniscusscheur en een operatie bleek noodzakelijk. Deze werd gepland voor 8 mei.
Na de operatie ging mijn focus naar de revalidatie. En dit ging zeer goed.
2,5 weken na de operatie zat ik eerste keer terug op de fiets. We zijn dan minder dan 1 maand voor de beklimming. Niet dat ik er op dat moment in geloofde; time will tell.
Vorige week donderdag controleafspraak bij de orthopedist. Ik durf de vraag te stellen: “Mag ik proberen om de Mont Ventoux op te fietsen?“. Hij gaf me groen licht; verwittigde dat ik op mijn adem zou trappen, maar zei al lachend “Stuur me een selfie vanop de top!“. “En fietsen mét klkpedalen.”
Ik liep op wolkjes het ziekenhuis buiten…
De weg naar de top (zelfs naar de start) was nog lang; fysiek én mentaal.
-
Hilde en ik vertrokken zondag al en zo konden we nog wat vakantie nemen en acclimatiseren. Silke en Bart hadden uiteindelijk beslist om niet mee te gaan.
- We namen een tussenstop in Beaune zodat we maandag toekwamen op bestemming in Aubignan. Op de vakantiedomein veel deelnemers oa. deze via Transplantoux (Châpeau!).
Maandagavond een licht verkennend toertje samen met Hilde
- Dinsdag trok ik er alleen op uit richting Bédoin. Grenzen verleggen: terug wennen aan de klikpedalen; de temperatuur (rond 30 graden) en zowel duurtijd, afstand als hoogtemeters verhogen. Ik genoot van de omgeving, me-time.
- Woensdag werd de afstand 5km langer en telde de rit 200 hoogtemeters meer. Af en toe een krop in de keel; de emoties komen los. Want dit gaat over veel meer dan een bergje op fietsen
- Donderdag niet geopteerd voor een voorbereidende rit van Sporta, maar een rit onder begeleiding van Patrick. Hij had ons ’s maandags gelopen met het fietsrek. Hij zou dit jaar niet fietsen en meehelpen als vrijwilliger na 6 jaar de Cannibale (172km) te hebben gedaan. Patrick gaf me veel tips en na een rit van 48,5km met 717 hoogtemeters was het vertrouwen er dat ik ook heel rustig kan fietsen en nog niet dadelijk omval 😉
- Gisteren was het rustdag. In de voormiddag naar Bédoin voor onze goodiebag, nadien platte rust en mentale voorbereiding (afzonderen). Een colaatje en coldpack want maag voelt niet goed en de knie zeurt. Ik probeer de positief te denken.
Zaterdag: D-day
Wekker om 5u45, ontbijten om 6u30. Tegen 7u30 naar Bédoin.
Hilde zet me af en zou met auto rijden tot Chalet Reynard; op 6 km van de top.
Na korte opwarming, sta ik aan de start (pleintje); muziek onder begeleiding van discobar A Moeder om in stemming te komen. Ik maak een praatje met andere Ladies@Ventoux hetgeen me niet dadelijk geruststeld: zij trainden bvb 75km in de Ardennen.
Iets voor 9 worden de Ladies samengeroepen voor de start. We tellen af en Sarah De Bie (vrouw van Wout Van Aert) geeft startschot.
Oeps! Mijn Wahoo Elemnt Bolt (fietscomputer) staat nog niet op. Beginnersfoutje! Dus heel rustig vertrekken tot deze is opgewarmd.
De eerste 6km is vrij vlak. Zonnetje schijnt; ik heb het warm en ik zweet veel. Zonnebril is aangedampt en de zonnecrème pikt in mijn ogen. Straks zal ik van andere dingen last hebben 😉
Na 40’ rijden, hoor ik een bekende stem. Patrick is toch op zijn fiets gekropen om me te begeleiden. Dit had hij niet gemeld vooraf. Handig want hij kent het parcours en voor hem is dit een makkie.
Ondertussen zit ik in de zwaarste klim (rond de 10%). Het is aftellen naar Chalet Reynard (km15)…want ik begin ook de linkerknie te voelen. Na ongeveer 1u45 fietsen kom ik toe aan Chalet Reynard. Blij en voor op ‘schema’ 😉
Ik twijfel wat ik ga doen… het is immers al mooi dat ik hier kon starten; fantastisch dat ik aan Chalet Reynard ben geraakt.
Welk risico loop ik voor de knie?
Ga ik spijt hebben als ik niet probeer?
Op zo’n momenten (die ik ook al in Marathon heb gekend) moet je zelf beslissen zelfs met de beste vrienden, trainers,..aan je zij.
Na dikke 14 minuten pauze beslis ik verder te gaan. ‘Maar’ 6 kilometer 😉
Het is druk dit laatste stuk; vanaf nu zijn fietsers kant Sault en Bédoin samen. In de eerste bocht staat een helicopter, ook een MUG. Die hadden we al eerder ons voorbij weten rijden. Niet goed.
Ik probeer soepel te blijven trappen, aan 6km/h of minder (en neen: ik val nog niet om 🙂 ).
Ook het ‘competitiebeestje’ wordt wakker: wat zou ik graag binnen de 3u aan de top staan. Dus is het rekenen (niet zo eenvoudig als je zware inspanning doet).
Na de verschillende ‘fotoshoots’ komt een klein stukje vlak en dan de laatste 50m bergop. Ik heb nog wat energie om te versnellen en geraak zelfs vlot uit de klikpedalen.
Yes! I dit it! Mijn Wahoo Elemnt Bolt noteerde 2u53’02” inclusief de 14’27” pauze aan Chalet Reynard. Of effectieve fietstijd 2u38’35”
Super gezien deze voorbereiding!
De top is bereikt; nu de afdaling… Met remmen dicht en regenjasje half open zodat de parachute de snelheid remt, tot Chalet Reynard waar Hilde me staat op te wachten.
Snel de recovery en dan naar Bédoin voor een welgekomen massage.
En straks… Party-time!
Bedankt iedereen voor de lieve berichtjes.
Dikke merci aan Hilde voor de goede zorgen en de diepgaande gesprekken.
En ook aan Johan en Patrick die me met hun fietservaring begeleiden in deze tocht.
Na overleg met Bart, wat info gevraagd en kort nadien werd deze stage onder begeleiding van Pieter Timmermans en prof triatlete Tine Deckers vastgelegd.
Zondagochtend vroeg vertrokken Bart, Thomas en ik naar Mühlbach am Hochkönig (Oostenrijk). Elk met eigen verwachtingen. 
Deze vakantie had het allemaal!
Wat staat er komende week op het programma?
Ondertussen is de envelope van Sporta ook toegekomen.
Ik zou me dit jaar meer op het fietsen richten. Er werd dus geen voorjaarsmarathon gepland; want ik koos een 
