Herfstjogging

Derde weekend op rij: wedstrijd van Running Mate Cup.
Vandaag de Herfstjogging in Boortmeerbeek.

Afgelopen week weinig gelopen: sinds dinsdag aan het voortslepen om niet ziek te worden. Ik gunde mijn lichaam de rust wat m.i. op dat moment meer nodig was dan trainen.
Gisteren fietstocht LucClassic en ook hier merkte ik dat ik niet 100% ben.

Vanmorgen wekker gezet: Marathon Berlijn (die ik 9 jaar geleden liep en voor het eerst onder de 3u15’ dook). Ik herbeleef het opnieuw.. En wat een respect voor Kipchoge die zo gefocust is en vandaag een nieuw Wereldrecord zette: 2u01’39”.

Geen Marathon voor mij, maar een korte wedstrijd. Vorig jaar liepen we hier ook. 3 toertjes met veel draaien, herinner ik me.

De start van de 6,4 en 9,6km is om 15u30. Warm, en zon al goed van de partij.

Ik had me voorgenomen om traag te starten…nog niet traag genoeg. Want tempo moeten laten zakken. De 4’32” van kilometer 1 bleek de snelste.
Nicole ben ik dan al voorbij; Nadine loopt in de verte.
Rond de 3km hoor ik iemand stevig achter mij lopen: Karen. Ik laat ze passeren en probeer ook niet aan te klampen.
Toertjes lopen was vandaag niet goed voor mij: zin om te stoppen na 2e ronde; samen met de lopers van de kortere afstand. Gelukkig besef ik ook hoe ik me dàn zou voelen en doe het niet.
Ik blijk ook niet de enige te zijn die het wat moeilijker heeft. Zo loop ik kilometer 8 Filip voorbij (een eenmalig feit?).

Ik finish in 45’50” voor 9,74km (tijd en afstand gemeten met mijn PolarM430). Officieel is het 45’35” en ook deze week 2e in mijn categorie. Tevreden; meer zat er niet in vandaag.

Bart liep na finish nog even door en liep zo een PR op de 10km!

Als prijs kregen we allen een fles witte wijn, dat zal dan voor de jongens zijn.

En zo sluiten we weer een mooi en sportief weekend af!

Advertenties

Teusserjogging

Een wedstrijd vlakbij; en een zwaar parcours.
Ik liep de Teusserjogging al eens in 2012. Het was mijn topjaar en in topconditie 1 maand voor Marathon Eindhoven waar ik mijn PR liep. De tijd van toen zal ik dus zeker niet evenaren!

Dinsdag liep ik nog een toertje Meerbeek – Bertem: het gevoel zat niet goed. Lichaam is duidelijk geen bergop meer gewend 😦
Dag later ook eerste keer terug meer last aan linkervoet/-hiel. Deze week staat er terug een massage gepland en misschien – om zeker te zijn toch echo laten nemen?

Vanmorgen voelde ik me niet zo goed: maag en vooral last aan darmen.
Bart had dan weer last van hoofdpijn. Hij probeerde nog om voor de korte afstand te gaan (5,3km) maar gezien deze een uur vroeger startte, was hij akkoord om ook de 10,6km te doen.

Iets na 15u in Bertem. Niet veel volk… maar de ‘usuals’ kwamen wat later.
Ondertussen was de zon ook doorgekomen en temperatuur zat aan 24graden.

Start om 16u van de 10,6km: 2 rondes.
Bergaf en na eerste kruispunt naar rechts op kasseien met zand.
Ik start ‘traag’; meerderen lopen me voorbij. Kilometer 1 is nog snel genoeg: 4’42”.
Ik kruis ondertussen ook vrienden Inge en Danny die waarschijnlijk geschrokken zijn van het tumult tijdens hun wandeling in Bertembos.

Dit stukje ken ik trouwens goed; is een deel van mijn trainingsparcours voor de heuveltraining.
Met dit verschil dat we in het bos nog een klein ommetje maken.
Langs het parcours ook enkele seingevers van JC Veltem/supporters. Doet altijd deugd; zeker als het zwaar is.

Na het bos, een afdaling op kasseien. Opletten dus om voeten niet om te slaan. Na de afdaling ook geen beschutting meer voor de zon. Het maakt dat dit vlakke stukje ook zwaar is.
Terug op de asfalt, mogen we weer wat stijgen naar het vertrekpunt.
Ik kom door rond de 25’ en begin aan ronde 2.

Ik kruis Bart 200m verder. Hij doet het goed en ik hoop dat hij volhoudt. Want als ik het zwaar vind, hij zeker ook.

Ik loop ondertussen net na Nadine. Gevoel zit dubbel: “vooruit, loop sneller, je kan haar voorbij”; en anderzijds “ik ben kapot: ik stop”. Terwijl de middenweg ook kan.

Bergop loop ik Nadine toch voorbij. Ze heeft last aan de maag. Zit er dan toch iets in de lucht?

Eens boven en kasseien bergaf, ben ik gefocust op de finish.
Ik finish in 50’39” voor 10,2km (tijd en afstand gemeten met mijn PolarM430).
Hiermee ben ik 7e vrouw en 2e in mijn categorie. Zeer tevreden voor dit parcours en niet ideale omstandigheden.
Bart bleek toch gestopt na 1 ronde; waar hij nadien al snel spijt van had. Meer in Veltem trainen in de toekomst 😉 ?

Met 2 Teusserbiertjes, en een extra zak appelen voor mijn 2e plaats en een goed gevoel sluit ik dit weekend af.

T-run

Vandaag trokken we naar Tienen. Met op het programma de T-run.
Afstand 5 of 10km?

Vorige week liep ik in Voerhoekjogging eerste keer terug 6 km na melding van de blessure.
Dag nadien niet méér last. Ik voel af en toe nog iets aan linkerhiel.

Daarom dat ik blijf fietsen, en terug ben aan het lopen.
Nog steeds heel alert.
Dinsdagochtend test 10km. Dit lukte en ook dag nadien geen extra last. Daardoor wist ik welke afstand ik vandaag kon lopen.

Woensdagavond mocht Els me nog eens onderhanden nemen. Ze bevestigde mijn gevoel: kuit en bil zaten minder vast dan vorige week. Voor mij betekende dit: deze massage was minder pijnlijk 😉

Vrijdagmiddag langs osteopaat om me nog eens los te maken. Gezien ik aan mijn linkerhiel punt kan aantonen waar de pijn is, spreekt hij over zenuwpijn.
Sowieso goed dat spieren en gewrichten los zijn. En verder afwachten, denk ik.

Rond 14u30 naar Tienen.
Bart en ik zouden alletwee de 10km doen. Elk op eigen tempo.
Al twijfelde ik tot laatste moment of ik niet samen met hem zou starten om me bij start in te houden.

De start ging bergaf en hierdoor nog sneller. Ik ging wat op de rem staan; meerderen gingen me voorbij. Kilometer 1 aan 4’43”.

Parcours op en af, hoofdzakelijk beton, met verschillende lussen.
Na 4km ga ik Nicole voorbij. En dan blijft doel dit zo te houden.
Op dat moment loopt de oudste deelnemer bij me: 71 jaar!
Hij zegt me dat ‘t iets te snel is voor hem; hij wil aan 5’/km lopen (= 12 km/h).
Hij is toch blijven volgen 🙂

Tempo schommelt tussen 4’40” en 4’30”. Hiel voel ik een beetje.
Benen wel zwaar: ik ben dit niet meer gewend.

Kilometer 7 kom ik tot bij Jennifer. Ik dacht dat ze mee zou aanpikken, maar ze loopt haar tempo. Verstandig met Marathon in vooruitzicht. Succes volgende week!

Ik kijk uit naar de laatste bergaf. En ben blij als ik mijn Polar M430 afdruk: 46’09” voor 9,97km.
Ik ben 7e vrouw en 2e 50-plus na Karen. (al maakten ze voor prijsuitreiking een foutje en hadden ze Karen vergeten).
We krijgen allen een goed gevulde zak en ik dus een extra met verzorgingsproducten.

Ook Bart liep een superwedstrijd. 53’30” voor deze 10km. Een PR!
We zijn dus al in feeststemming!

Officiële uitslag: 46’07” (13,01km/h) en 53’28” (11,2km/h)

Voerhoekjogging

Het loopt niet zoals ik het in gedachten had: Achillespees stuurt planning in de war.

Dé grootste uitdaging voor mij is die planning wat te kunnen loslaten en toch een doel voor ogen te hebben. Niet zo evident!

Vandaag zou ik proberen om de Voerhoekjogging in Vossem mee te doen.
Een blik op mijn archief: neen, deze heb ik nog niet meegelopen.

Té zot wil ik ook niet doen, ik heb immers nog steeds last.
Gisteren liet ik mijn linkerkuit nog eens masseren (geen zachte massage; eerder een marteling) en ook mijn linkerbil blijkt goed vast te zitten. Het is dus nog niet direct van de baan 😦 !

Ik koos daarom voor de 6km in plaats van de 12km. Ook Bart en Thomas, die vorige week zondag in Haacht 5km wedstrijd liepen, zouden mee aansluiten.

Rond 18u10 richting Vossem. En, ook deze keer, vele bekenden die me vroegen of alles terug Ok is? Neen…nog niet. Ja, ik weet dat dit misschien niet het beste idee is.

Ingeschreven en terug naar de auto om wat kledij uit te doen. Toch frisjes zo in topje! Maar tijdens het lopen, krijgen we wel warm.

Bart, Thomas en ik zouden samen lopen. Al had ik gezegd dat als ik me goed voel, ik wil versnellen.

Start op het plein in Vossem, samen met de lopers van de 12km. Al dadelijk bergop (zoals bij de 11.11.11 jogging) en naar het park van Tervuren. Daarna een klimmetje in het bos.
Aan de bevoorrading, na ongeveer 2,5 km de splitsing: de lopers die de lange afstand doen gaan naar rechts, wij lopen rechtdoor.
Vanaf km 4, als we aan de Voer komen, drijf ik de snelheid op. Thomas volgt mee en we halen nog meerdere lopers in.
Ik voel het in de benen dat ik weinig gelopen heb, maar achillespees is vrij stil. Bergop voel ik het wel, bergaf zo goed als niet.

Laatste meters trekken Thomas en ik nog een sprintje. Hij haalt het! Maar ik vind het (deze keer) niet erg. Was fijn deze jogging samen te lopen en met een goed gevoel te finishen.
Tijd rond de 30’22” voor 5,8km (eigen tijd en afstand gemeten met mijn Polar M430). Bart finisht een dikke minuut na ons.
Officiële resultaten op Sportu.be: 30’24” en toch nog 6e dame (van de 35) en 2e in categorie.

Afwachten hoe de achillespees reageert morgen; deze avond sluit ik alvast af met een goed gevoel!

Herstel vraagt om bijsturing planning

Het is een van de minder leuke zaken die je als loper af en toe tegenkomt: een blessure. Vorige week maandag kreeg ik de diagnose van een achillepeesontsteking.

Ik heb niet stil gezeten:

• ik fietste afgelopen week 263km gespreid over 6 trainingen
• pees onderkant voet en kuit worden met de nodige marteltuigen losgemaakt
• vrijdag liet ik mijn linkerbeen stevig masseren. Ik heb een beetje een vermoeden dat daar de oorzaak zit. Donderdag staat er een nieuwe massage gepland.



• ik kreeg een onverwacht aanbod waar ik graag op in ging. Bedankt Piet!
  Vanavond heb ik de ElliptiGo mogen proberen. Het is wennen zo rechtopstaand fietsen en ik voelde me niet echt ontspannen; beetje zoals eerste keer met klikpedalen. Weer een ervaring rijker en wie weet verkies ik dit toch eens boven de fiets.
• en (sssttt!) ik durfde de loopschoenen al eens aantrekken voor enkele minuten

Ik vind het super dat ik nog kan sporten! Ben fier dat ik de meeste fietstrainingen alleen afwerkte (en slechts 1 x gevallen 😉 ).
Ik ben het type dat steeds naar een doel toeleeft…een uitdaging nodig heeft.
En enkel “herstel” als doel, is niet voldoende.

We zijn nog 9 weken tot 21/10…te weinig tijd om te herstellen en op te bouwen naar een Marathon.

Zou het het lot zijn – geen Marathon eind oktober?
Ik was nog niet ingeschreven; er hield me steeds iets tegen.
Oorspronkelijke idee was Marathon van Gent (28/10). Een natuurmarathon ligt me minder en dat weekend wordt Thomas 18. Andere datum zoeken.
Zo kwam ik bij Great Bruges Marathon (21/10), waar – zelfs op dit moment – het parcours nog niet is gekend. Dus de optie om Marathon van Amsterdam een tweede keer te lopen (na 2010) was een alternatief.
En toen begon Achilles te zeuren:-( .

Ik voel de druk toenemen als ik een najaarsmarathon eind oktober als doel zou blijven zien.
Dus draai ik knopje om!
Een nieuw doel, iets relastischer: Halve Marathon op 21/10. Daar wil ik naartoe werken!
Komend weekend een trainingschema uitwerken met (veel) alternatieve trainingen.

Achilles

Ik had al een tijdje wat last, goede voornemens om meer te stretchen ed. Maar kon trainingen steeds afwerken en conditie ging vooruit.

Uitgerekend op mijn verjaardag draaide het anders uit: na amper 200m moest ik stoppen wegens te veel pijn. Bart keek me verbaasd aan, maar weet ondertussen dat ik niet zo maar opgeef.

Ik maakte dezelfde dag nog afspraak met mijn huisarts,
startte met ontstekingsremmers en lopen werd vervangen door een fietstochtje.
Ondanks de dreshbui op het einde deed dit goed. Want een dag niet gesport is een dag niet geleefd, toch?

Zaterdagochtend – na enkele dagen rust – terug proberen lopen. Met bang hartje vertrokken en 12km afgewerkt rond Maastricht.
Zondagochtend wat langer dan? Toen de wekker ging en ik nog een beetje last voelde, besloten om weer een dag te rusten.

EK Marathon kijken en fantastische wedstrijd van Koen Naert maakte veel goed.

Vanmorgen naar mijn huisarts. Is er een blessure? Mag/kan ik lopen? En komen najaarsplannen in het gedrang?
Ik weet hoe belangrijk het lopen is voor mij: kunnen lopen heeft dus prioriteit op najaarsmarathon. (deze is trouwens nog niet beslist/ingeschreven).

Het verdict: achillepeesontsteking

Dit betekent niet lopen tot zolang pijn. En nadien rustig opstarten met lopen.
Verder de ontstekingsremmers blijven nemen en aan achillespees Voltaren smeren. Ook ijs leggen, stretchen en met balletje de pees onderaan soepeler maken, kunnen genezingsproces versnellen.

Fietsen mag gelukkig wel. Best geen kracht zetten: dus zal al goed opgewarmd moeten zijn voordat ik terug naar huis (bergop) fiets 😉

Het verhaal is heel gelijkend met 2010, ook toen kon ik de conditie op peil houden met fietsen.

Ik zal dus al wat toertjes beginnen uitstippelen.

Solidariteitsloop: DNS

Een wedstrijd van Running Mate Cup: dus deze staat op de planning.
De afstand en ook parcours is geen probleem. Maar de warmte…

Al heel de week speelt het in mijn hoofd: doe ik mee of niet? En zo ja: Welke afstand?
Over tempo moet ik niet nadenken: dat is met dit weer niet aan de orde.

Andere dagen loop ik ‘s ochtends en zorg ik dat ik ten laatste 8u30 terug ben (in de week dan toch)
Gisterenavond een half uurtje loslopen rond 19u30 – tijdstip van de start. Temperatuur op dat moment 29graden. Zo kon ik nog beter inschatten wat het zou zijn.
Er was in late namiddag wat regen gevallen, en hierdoor wat lucht.

Vanmiddag even buiten: 33graden.
Ondanks het veel drinken; hoofdpijn. En dan ben ik nog niet aan het bewegen…

Op Facebook zie ik dat Retro run wordt ingekort en uit competitie gehaald. Wijze beslissing!

En dan vraag ik me af waarom ik vanavond zou lopen?
Dit is mijn weer niet! Zodra wedstrijden boven de 25graden zijn haak ik af… Waarom vandaag dan anders doen?
Voor mij is lopen in deze warmte niet gezond.

Prioriteit is te kunnen lopen, en trainen naar mijn volgende doel.
Running Mate Cup is een leuk criterium, maar ondergeschikt.

Geen paniek: De loopschoentjes staan al klaar voor morgenochtend!