Operatie of niet?

De MRI van de linkerknie toonde meerdere items.
Om juist te interpreteren en welke actie te ondernemen, moest ik langs bij een orthopedist.

Ik kon deze namiddag naar de raadpleging.

Van de verschillende items die in het verslag van de MRI stonden, bleek de scheur aan de meniscus het probleem te zijn dat moet verholpen worden.

Via een kijkoperatie zal het beschadigde stuk van de meniscus geknipt worden. De ingreep is gepland voor woensdag 8 mei.

En nadien?
Knie eerst laten bekomen van de operatie. En dan starten met wandelen (kort), fietsen. Schokken te vermijden; dus lopen is niet het eerste wat mag.
De dokter is trouwens geen voorstander van Marathons; fietsen is beter voor de knie.
Ik mag zelfs nu – voor de operatie – proberen of ik kan fietsen zonder pijn en/of een knie als een pompoen nadien.
Hij raadt me eigenlijk aan om te switchen naar kwarttriatlon. Euh…daar ga ik toch eens heel goed over nadenken 🤔

Advertenties

MRI linkerknie

De linkerknie sputtert. Het voelt niet goed… niet sporten en ‘s nachts wakker worden van de pijn, dat zegt genoeg.

Ik was blij dat ik woensdag het bericht kreeg dat ik 14 dagen vroeger een MRI kon hebben.
En zo trok ik zaterdagochtend rond 6u naar AZ in Diest.
Ik kreeg papiertje mee om de foto’s te bekijken, maar zonder kennis, kan ik hier weinig van maken. En gezien het weekend was, even wachten op het verslag.

Zaterdagnamiddag verraste Bart me met een weekendje naar Rotterdam.
Het was geweldig! Superhotel, mooi weer, en supporteren voor vrienden die Marathon liepen.

Ik genoot van deze Marathon; geen pijn in het hart dat ik zelf niet liep.
Wel pijn aan de knie en alles behalve een goed gevoel toen we even liepen om Koen (Naert) te zien finishen. Hij was te snel 😉
We zagen hem nog wel na de finish en hij zag ons (en onze ondersteunende strepen op de wang).

Nadien nog vrienden zien finishen en blij dat ik voor hen kon supporteren. Ik weet hoeveel goed dit doet!

Gisteren een afspraak met mijn osteopaat. Ik hoopte – in beste geval – dat hij mijn knie kon rechtzetten en het over was.
Ieder zijn specialiteit en mijn osteopaat wilde eerst het verslag afwachten. Ik apprecieer zijn eerlijke mening.

Vandaag afspraak met huisarts om de MRI te bespreken.
Een bang hartje… Wat zou ik te horen krijgen?
Kort samengevat en in mensentaal:

• vocht in de knie
• kraakbeenscheur aan knieschijf
• Bakerse cyste met max diameter 8,7cm en beperkt vocht aan onderrand: lekkage?
• vertakkende radiale scheur in achterste meniscus

En nu?

• blij dat ik weet wat er aan de hand is
• focus op pijnbestrijding: ontstekingsremmers nemen en ijs leggen
• afspraak maken met orthopedist
• niet sporten, wel bewegen

Ik hoop snel bij orthopedisch chirurg te kunnen laten nakijken. Dan zal ook duidelijk worden of een operatie noodzakelijk is.

Wordt vervolgd…

Ai ai ai

Net goed terug op dreef, eerste ritjes buiten en dan sputtert de linkerknie tegen.

Twee weken geleden voelde ik voor ‘t eerst ‘iets’ toen ik na 2,9km fietsen (vnl. bergaf) naar fietsenmaker terug naar huis liep.
Dit was ook het eerste ritje na mijn bike fit, weliswaar niet met fietsschoenen (klikpedaal) omdat ik naar huis zou lopen.
Om enkele uren later naar fietsenmaker te lopen, fiets op te pikken en naar huis te fietsen.

Er werd die week nog gefietst en gelopen. Ik merkte zaterdagavond ook last/stijfheid aan de knie.
In eerste instantie bleef ik geloven aan een aanpassing n.a.v. de nieuwe fietspositie.

Toen in vorige week echt pijn kreeg na een ochtendloopje maakte ik afspraak bij osteopaat (pas 8/4). Dat een collega opmerkte dat ik mankte, was al helemaal geen goed teken 😦

Vrijdagnamiddag moest ik aan Bart vragen me (met fiets) op te pikken want een fietstochtje naar Tremelo (amper 20km) zag ik niet zitten.

De geplande ritjes voor zaterdag en zondag deed ik wel mee. Op mijn nachtkastje lagen toen al ontstekingsremmers. En de loopschoentjes in de kast.

Dinsdagochtend naar huisarts. Geen uitsluiting wat er aan de hand is.
Een MRI moet duidelijkheid scheppen.
En dan is het rondbellen… 7 ziekenhuizen… Eerste afspraak zaterdag 20 april.
Maar ze zouden me contacteren als er eerder een plaatsje vrijkomt.
Afwachten dus.

De knie doet zelfs in rust pijn. Ik denk momenteel dus niet aan sporten. Al heb ik het moeilijk om ‘mijn’ Start2Runner’s in de steek te laten en te moeten passen voor de Lentejogging dit weekend van ‘mijn’ club.

Vanmorgen een telefoontje van het ziekenhuis: Er is een plaatsje vrijgekomen nu zaterdag. Ja, graag! Zo is er sneller duidelijkheid of het nu meniscus is, kraakbeen of nog iets anders.

Wordt vervolgd dus.

Aan mijn vrienden/Marathonlopers die dit weekend ergens een wedstrijd lopen of gaan voor Marathon in Rotterdam (een fantastische ervaring voor mij in 2011), Rome of Milaan: succes en vooral geniet ervan! In gedachten loop ik met jullie mee!

Nog 3 maanden

Deze titel betekende steeds de start van de Marathonvoorbereiding.
Deze keer geen Marathon (nog niet 😉 ). Ik ruil schoentjes voor fiets: Op 22 juni sta ik aan de start van de beklimming van de Mont Ventoux!

En het wordt een uitdaging!

• Leren bergop (stevig %) fietsen
• Puzzelen hoe de trainingen in mijn agenda passen: fietsen vraagt meer tijd dan lopen. Ik zal creatief mogen zijn
• Evenwicht houden/vinden tussen gezin, trainingen en werk
• Ook mijn lichaam zal moeten wennen want andere spieren worden gebruikt dan bij lopen
• …

Hoe ver sta ik vandaag?

• Ik ben ingeschreven voor Ladies@Ventoux
• Ik heb al een plaats om te overnachten
• Collega Hilde zal me vergezellen evenals haar dochter Silke die ook de Mont Ventoux zal beklimmen
• Het weer liet het niet steeds toe om (al) buiten te trainen. Gelukkig heb ik een fantastische werkgever die me de mogelijkheid biedt om in de fitness los te fietsen
• Een eerste gezamenlijke trainingsrit is achter de rug. Zondag reden Bart, Thomas, Silke en ik de Ethias Challenge Waasland. Eerste ritje buiten dit jaar met een hagelbui die we gelukkig net misten omdat we aan de bevoorrading stonden
• Maandag trok ik naar Joris (Wolf Performance) voor een bike fit: zadel hoger, stuur lager, plaatjes wat anders,.. Het zal even wennen zijn.

Wat staat er komende maand op de planning?

• Morgen een nieuwe rit in Ternat; eentje exclusief voor de ladies@Ventoux
• Ik wil de conditie opkrikken: intensiever fietsen en blijven combineren met lopen
• Wie weet…ergens een jogging meepikken?
• ….

Ik heb zin in het gericht trainen naar een specifiek doel!
Maar of mijn passie zal overslaan naar fietsen…dat denk ik niet!

Planning 2019

Januari loopt op zijn einde en stilaan wordt de planning van 2019 duidelijk.

22 juni staat al een tijdje aangevinkt voor de 1e grote uitdaging van 2019. Dit betekent dat in de eerste jaarhelft het accent ligt op het fietsen in plaats van het lopen. Momenteel is dit spinnen en losfietsen in de fitness, tot het weer beter wordt en ik naar buiten kan.

Geen loopdoel in het voorjaar. Ideaal om een Start2Run te begeleiden en anderen te motiveren. Iets waar ik veel energie uit haal!
Ik zal uiteraard wel eens een wedstrijd meepikken, maar geen lange afstanden zoals een 20km door Brussel bijvoorbeeld.

Na de Mont Ventoux gaat de focus terug naar het lopen, met af en toe een fietstochtje tussendoor.

Omdat lopen mijn passie blijft, plan ik terug een najaarsmarathon, vermoedelijk eind oktober.
Het is van november 2017 geleden dat ik nog een Marathon liep. In 2018 had ik najaarsmarathon gepland tot een blessure strooide roet in het eten 😦 .

Dat betekent dat het terug heel erg opbouwen zal zijn voor de Marathon. Tijdens de zomermaanden zal er dus hard getraind moeten worden, en regelmatig een wedstrijd om de vorderingen te toetsen. Ik kijk zeker naar de planning van de RunningMate Cup.  Joggings in de buurt, bekend volk en al 2 jaar op rij een mooie plaats in het eindklassement 🙂 .

Ook Valentijn heeft beslist terug een Marathon te lopen. We zoeken dus eentje die ons alletwee ligt.
Of we de Marathon ook samen zullen lopen zoals in Firenze weten we nog niet. Ik vind het alvast super dat hij voor zijn 2e Marathon gaat!

Eindejaarscorrida Leuven

In 2004 liep ik hier de eerste keer. Sindsdien staat de Corrida steeds op het programma. Al heb ik enkele keren moeten passen wegens ziekte en werd het 1 maal afgelast (2010) wegens te glad.
Vandaag zou mijn 10e deelname zijn.

Door de blessure heb ik even gewacht om me in te schrijven. Ik twijfelde immers over de afstand. En tegen dat ik dit beslist had, waren de plaatsen via het werk volzet 😦
Ik had geluk dat Els B. vrij snel afmeldde (spijtig voor haar), waardoor ik toch nog in haar naam kan lopen: de 8km.

Ook Bart koos voor de 8km; een uitdaging na zijn blessure. Deze week liep hij eerste keer terug 8km waardoor hij met vertrouwen aan de start kon staan.
Thomas koos voor de 4km om zijn knie niet te erg te belasten.

We vertrokken rond 9u. We moesten ons nummer nog afhalen.

Het was frisjes; ongeveer 5 graden en het Ladeuzeplein lag er zelfs glad bij. Als dat maar goed komt…

Thomas startte om 10u. Bart en ik moedigden hem aan en dan snel wat extra kledij uit.
Ondertussen zagen we Kristin en Peter: ook zij zouden de 8 lopen.

Sneller dan verwacht, stond Thomas aan de finish. Met 19’29” voor de 4km liep hij een dik PR. Sterk! En wat belangrijker is; knie heeft het gehouden.

Dan is het aan ons. We haasten ons naar de Bondgenotenlaan; nog 3’ voor de start. Ik prop me in de menigte en probeer nog wat meer naar voren aan te sluiten.

Startschot om 10u30. Een minuut later ga ik over de startstreep. En aan een – te rustig – tempo loop ik over de Bond. Om toch wat proberen in te halen, loop ik over de stoep of slalom ik tussen de lopers om mijn tempo te zoeken.

Km1 in 5’05”. Tempo gaat iets omhoog.
Als we aan Hooverplein lopen, passeer ik Kristin. Dan stadspark in, Vlamingenstraat en via Parkstraat naar de Naamsestraat. Bergaf naar Redingenhof. Ik blijf alert, zeker op de kasseien; heb geen zin om uit te glijden.
We lopen langs Paridaens waar we de berg mogen oplopen richting Naamsestraat. Dit is het zwaarste stuk.

De kilometers schommelen tussen 4’33” en 4’51” per kilometer.
En iets meer ruimte ondertussen om te lopen.
Voor me loopt een jong meisje – ik schat een jaar of 9 – met haar papa. Châpeau! In de Rijschoolstraat ga ik ze voorbij, maar wat later, bergop richting finish Vaartstraat gaat ze me terug voorbij.

Ondertussen heb ik Lieve in ‘t vizier. Een extra motivatie om nog even door te bijten.

Ik finish voor Lieve in 34’45” voor 7,3km (tijd en afstand gemeten met mijn Polar M430). Officieel is het 34’33” voor 8km.
Tevreden, maar niet helemaal voldaan…want de afstand is helemaal geen 8km 😞 !

Samen met Bart, Kristin, Hilde en Peter nog iets gaan drinken en zo deze laatste loop van dit jaar mooi afgesloten!

Fijn eindejaar en een gezond, sportief en gelukkig 2019!

Eindejaarsjogging Kampenhout

Het is al weer een tijd geleden dat ik nog een wedstrijd liep. Vandaag de laatste wedstrijd van de RunningMateCup. Blij dat ik hier kàn meedoen.
Een blessure gooide roet in het eten en zomer- en najaarsplannen moesten noodgedongen worden opzij gezet. Ik bleef fietsen en koos mede hierdoor een eerste grote uitdaging voor 2019 met fietsen (en niet met lopen).

Ik combineer momenteel lopen en fietsen (nu indoor of spinning).
De loopjes zijn een goede manier om de conditie op peil te houden én om mijn hoofd leeg te maken.

Terug naar de wedstrijd. Ik was ingeschreven voor de 10,7km; de lange afstand.
Deze afstand liep ik al enkele keren, dus dit moet lukken. Uit ervaring weet ik dat na 3x de afstand wel in de benen zit.
Snelheid zal iets anders zijn. Hier heb ik niet echt op durven trainen de laatste weken; zeker niet met koud weer.
Rekening houdend met de trainingen moet 11km/h à 11,5km/h wel kunnen.
Voor het klassement van RunningMateCup zal dit geen verschil meer maken, denk ik. Ben tevreden, zeker met de blessure die er was en hierdoor 1 wedstrijd minder gelopen dan Karen, Nadine en Nicole die voor mij staan.

Na enkele koude dagen, en sneeuw deze nacht, vandaag terug een temperatuur van 4 graden. Kort of lang? Had eerst mijn rokje aan, maar 5’ voor thuis te vertrekken toch geswitcht naar lange broek.

Hierdoor iets te laat vertrokken waardoor we wat verder van de sporthal stonden. De ‘warmhoud’kleren in de auto gelaten en met een extra t-shirt lange mouwen loopje naar de sporthal. Een korte opwarming 😉

Bart moest zich nog inschrijven. Hij koos voor de 5,3km gezien dit nog maar zijn 3e loopje na zijn blessure (en 5 weken niet lopen) was.

De 5,3km en de 10,7km starten samen: 1 of 2 rondes dus.

Ik heb een slechte nacht gehad, dus zie wel waar ik uitkom. Niet in ‘t rood gaan, is de bedoeling. Maar het blijft een wedstrijd hé.

De start is snel. Km1 aan 4’35”. Beetje minderen… km2 aan 4’45”. Het gaat blijkbaar goed, tempo gaat terug richting 13km/h. Dit had ik niet verwacht. Kan ik het ook volhouden?

Ik vind aansluiting bij Jennifer en Nadine. Dit gaat goed.
Nadine moet na km7 afhaken, maar Jennifer en ik trekken mekaar vooruit. Voor haar zit er een PR in.

De laatste 500m heeft ze nog de kracht weg te sprinten en eindigt dus enkele seconden voor me. ‘t Is haar gegund; evenals haar PR.

Ik finish in 49’38” voor 10,75km (gemeten met mijn PolarM430) Officieel is het 49’34” voor 10,6km. Sneller dan vorig jaar en vooral..met een veel beter gevoel!
Supercontent dus 🙂

Dat ik hierdoor bijna 3’ en 35 plaatsen voor Nicole eindig heeft misschien toch nog invloed op het eindklassement? Dat zullen we binnenkort wel weten.

Nog wat uitgelopen met Ilka en Nicole zodat ik aan dagtotaal van 13km kom. En voor het eerst na blessure een weektotaal van meer dan 40km 😁.

Bart liep zijn 5,3km in 28’30”. En daar mag hij best tevreden mee zijn na 5 weken loopstop.

Zo sluit ik met een voldaan gevoel dit weekend af. Klaar voor een laatste werkweek dit jaar.