Stapjes vooruit?

Ik krijg regelmatig de vraag hoe het nu gaat, bijna 4 maanden na de operatie. Tijd voor een update 😉

Na de laatste controle bij dr. Van Poppel was mijn initiële hoop om 1 april te starten met lopen, getemperd. Daarom werd er een fietsdoel gesteld: 75km Brabantse Pijl dit weekend.

Things change…
De progressie in revalidatie ging goed; na elk bezoekje aan kiné Kjell zong ik luid mee met de muziek omdat ik weer nieuwe extra oefeningen mocht doen. Een sprongetje op de mat, naar springen op 1 been (linkerbeen uiteraard) op tegels,… en ja eerste keer lopen op de loopband. Woensdag 20 maart, amper 500m incl wandelen 🤣.

Vrijdag 22 maart, exact 3 maanden na de operatie, trok ik de loopschoentjes terug aan. Het was geleden van half november!
Wandelen met 6x 90” lopen… dat mocht ik proberen. En lukte. Ik was een happy puppy 🐶!

Ook zondag en dinsdag herhaalde ik dit. Die dinsdag voelde het niet goed: ik voelde me onzeker over de ondergrond (omdat het donker was?) en de schokken kwamen hard aan voor de linkerknie waar ik een meniscusoperatie had in 2019.

Het is moeilijk geweest:

• terug aan de ontstekingsremmers voor enkele dagen
• beslissing om geen Brabantse Pijl te fietsen gezien de knie ook tegensputtert
• kinéoefeningen werden beperkt tot stretching; geen sprongetjes. Een stap terug dus
• …

Ik moest het even loslaten…terwijl ik net zo gedreven ben om te revalideren.
Aflopen weekend wou ik het toch nog eens proberen. Dus zaterdag bos (zachte ondergrond!) in voor wandeling met korte loopjes. De gewrichten knieën en voeten doen ‘pijn’. ‘Gelukkig’ zowel links als rechts, dus ik hoop 🤞🏻 dat dit overgaat als meer gewenning.

Maandag had ik afspraak met Kiné Kjell: voet en achillespees is Ok. Ik kreeg andere oefeningen en mag om de 2 dagen blijven wandelen met de korte loopjes.

Mijn enthousiasme is getemperd (niet luid meezingen deze keer).
Ik blijf proberen…en hoop dat de gewrichtsklachten stilaan wegebben. Dit jaar was er sowieso geen doel gesteld, maar ik had – eerlijk gezegd – de revalidatie wat vlotter verwacht.

Geduld is een schone deugd, zeker 😉

Dé Marathonranglijst 2023

Elk jaar in februari koop ik de Runner’s World, want dat is het Marathonnummer met dé Marathonranglijst.
Mannen die de Marathon liepen onder de 3u en vrouwen onder de 4u zijn in deze lijst vermeld.
Dat het onderscheid zo groot is, vind ik niet Ok. Het Wereldrecord tussen mannen en vrouwen scheelt geen 15’.

En ja… deze week toch wat van de kaart als ik het overlijden van Kelvin Kiptum vernam. Hij verbeterde het Wereldrecord immers tijdens Marathon Chicago 2023 naar 2u00’35”. Wat een kippevelmoment toen als ik dit rond mijn 17e km hoorde. En ook nu dus even stil… zo jong, zo’n talent met mogelijk een historische breaking 2 in Rotterdam.

Die Marathon van Chicago zorgde dat ik ook dit jaar in het boekje sta. Chicago was geen toptijd in normale omstandigheden, maar met de blessure was dit een fantastische tijd waar ik nog steeds emotioneel van word.
Ik mocht met mijn totaal van 18 Marathons meermaals in het boekje staan. Steeds de beste prestatie van dat jaar telt. Een overzicht:

Jaar	Marathon	Nettotijd	Plaats in Marathonranglijst
2007	Brussel	3u27’12” (3u27’39” bruto)	64 (*) van 285
2008	Eindhoven	3u18’21” (3u19’29” bruto)	32 (*) van 297
2009	Berlijn	3u14’03” (3u17’08” bruto)	30 (*) van 323
2010	Parijs	3u13’28” (3u13’52” bruto)	29 (*) van 341
2011	Rotterdam	3u13’35” (3u14’22” bruto)	31 (*) van 364
2012	Eindhoven	3u10’57”	24van 439
2014	Luxemburg	3u32’51”	119 van 493
2015	Valencia	3u50’14”	323 (**) van 512
2016	Keulen	3u29’46”	126 (**) van 524
2017	Düsseldorf	3u28’46”	114 van 668
2022	Porto	3u30’57” (3u31’32” bruto)	203 (***) van 943
2023	Chicago	3u48’16”	769 van 1.357

(*) rangschikking obv brutotijd
(**) ze waren me vergeten opnemen in de ranglijst 😦
(***) gebaseerd op mijn brutotijd ipv nettotijd: had dus 10 plaatsen hoger moeten staan

Ik ben heel trots om na al die jaren nog steeds in de lijst te staan. Er zijn er niet velen die dit zo lang volhouden. Dit is dan ook de laatste keer (“never say never”, natuurlijk).
Nu focussen op revalidatie en hopelijk kan ik ergens in mei de loopschoentjes terug aantrekken.

Tweede controle na operatie

Ondertussen zijn we ruim 6 weken na de operatie aan mijn linkervoet.
Sinds de vorige controle (8 januari) mocht ik al veel; weliswaar goed luisterend naar mijn lichaam.
Collega’s waren verbaasd me ‘gewoon’ te zien rondstappen; zonder krukken, weliswaar wat trager dan ze gewend zijn 😉
Zelf vergeet ik ook soms dat er 80’ in mijn voet ‘gekeuterd’ is om extra bot en slijmbeurs weg te nemen.

Ik was (ben) vooral blij dat ik terug kan autorijden en dus onafhankelijk ben van anderen voor werk, boodschappen, kiné,… .
Kiné Kjell mag de hiel soepel maken, en toonde me ondertussen een 4-tal oefeningen die ik dagelijks 2x mag doen.

Omdat ik nog totaal geen idee heb wanneer ik een doel kan stellen, zocht ik toch al een uitdaging: in januari was de challenge (2x) 5’ planken; deze maand werk ik aan de buikspieren. Ideetjes voor komende maanden zijn welkom 😀

De uurtjes ‘training’ per week nemen toe.
Fietsen indoor lukt 2x/week. Nog steeds met beperkte weerstand, maar al opgebouwd tot 1u!

En ja… mijn lichaam gaf al wel signaal dat het te snel ging: rood, warm en vocht rond de enkel.
Vorige week echo + RX: ontsteking van peroneuspees en ook kapsel van gewrichtsbeentje in de linkervoet is ontstoken. Overbelasting?!

Vandaag op controle bij dr. Van Poppel. Ja, zo’n ontsteking komt wel meer voor als men de belasting opdrijft. Je (ik) moet dit immers bekijken vanaf enkele weken immobiel zijn (en niet van wat je gewend bent te doen).
Gerustgesteld! Het herstel gaat trouwens volgens plan.
Kiné mag ik afbouwen naar 1x/week. Een volgende controle bij dr. Van Poppel binnen 3 maanden. Tegen dan zou ik (hopelijk) klaar zijn om eerste stapjes te lopen. Maar beter niet te vroeg opstarten om terugval te vermijden.

Ok. Ik geef toe… kleine ontgoocheling… want ookal is er steeds gezegd dat lopen ten vroegste 3 tot 6 maanden na de operatie zou zijn én dat mijn lichaam even tegen sputtert… ik had een beetje gehoopt om in april de loopschoenen aan te trekken. Niet dus! Ook springen en spinnen mag nog niet.
Ik zal deze eerste jaarhelft me verder focussen op challenges en (indoor) fietsen.

Leuk weetje: vorige week kreeg ik, net als vorig jaar een mail dat ik gekwalificeerd ben voor het WK Marathon per Agegroup op 15 september 2024 in Sydney. Ik was verrast, gecharmeerd én uitgedaagd en zelfs heel even aan het rekenen; maar ik laat het passeren.
Die laatste 2 Marathons (Porto en Chicago) waren al ‘wondertjes’ en koester ik nog steeds 🙏.

Eerste controle na operatie

Vandaag mocht ik op controle bij dr. Van Poppel: eerste check na de operatie aan linkervoet op 22 december.

Ik heb geen pijn gehad na de operatie; nam wel enkele dagen ontstekingsremmers (preventief).
Ik heb veel gerust; had het vooral moeilijk met ‘niet buiten komen’. De bezoekjes, eens iets gaan drinken en de feestjes meepikken hielpen wel.

Ik ga niet in detail over de operatie. Voor mij belangrijk dat dr Van Poppel eerder meldde dat het voor hem geslaagd is als de patiënt geen klachten meer heeft ipv of al het bot nu weg is.

Uiteraard wou ik zelf wel alle info mbt de operatie horen… nog meer geïnteresseerd in “wat mag ik al?”

• het verband is van de voet en de hechtingen van de kijkoperatie zijn eruit 🥳. Nog plakkertjes, voet met meerdere kleurtjes, maar ik kan eindelijk terug een schoen aan
• de krukken mogen aan de kant. Ik mag terug oefenen om normaal te stappen 😉
• ik mag wandelen
• ik mag op mijn indoortrainer
• ik mag met de auto rijden
• kiné mag worden opgestart

Superblij met wat ik allemaal mag 😃 ; onder de mensen kan komen en wat mag bewegen. Uiteraard steeds ‘luisteren naar het lichaam’ en rustigaan. Een beetje op de rem staan dus.

Lopen, springen en spinnen mag zeker nog niet.
Lopen, zoals eerder gemeld, is ten vroegste 3 maanden na de operatie.
Dat zal af en toe nagelbijten zijn als het weer beter wordt en ik mensen rondom mij zie lopen.
Maar zo blij met die eerste stapjes (letterlijk) die ik vandaag al gezet heb!

Begin februari terug op controle.

Challenge 365

Een van mijn doelen dit jaar: elke dag bewegen. En hieronder versta ik lopen, fietsen, wandelen of andere training.

Lopen is veel minder geworden dan ik had gewenst. Volgens Strava slechts 1.194 km / 113u dit jaar. Logisch met de blessure. Ook nu al weer 6 loopvrije weken 😢 ; laatste loopje dateer van 15 november.
De langste afstand van 42,7km – Marathon Chicago 😍

Fietsen (ook spinning en op mijn indoortrainer) goed voor 2.442 km / 130u. Ik geef toe: de liefde voor het fietsen is toegenomen en het heeft zeker effect gehad in de Marathonvoorbereiding!

Voor wandelen heb ik geen idee qua afstand of uren. Hoofdzakelijk genieten vlakbij in Bertembos 🌳.

De andere dagen werden vnl gevuld met stretching, corestability. En ook in 2023 werden er nog enkele uren gebokst 🥊 .

Zo lukte het me om elke dag van 2023 minstens 1 ding te doen.
Al was het niet steeds evident om bvb na een zware werkdag om nog iets te doen. Deze challenge motiveerde me dan wel om toch nog – meestal 25’ corestability – te bewegen.

En in 2024?
Jaja… een challenge 366. Eén extra dag dus. Doe je mee?

De eerste week zal ik me al zeker beperken tot corestability. Ik hoop na de controle van 8 januari 🤞🏻wat extra’s variantie in het sporten te brengen. Al zal het nog lang geen lopen zijn.

Dus voor het eerst sinds jàren ook geen Nieuwjaarsloopje. Voor wie morgen wél de loopschoentjes aantrekt: geniet voor mij mee 😃!
Happy 2024! 🥂

2023… wat een jaar!

Ik zal 2023 niet snel vergeten… wat een – hoe zal ik het best omschrijven – intens jaar.

Het jaar begon doelgericht. Ik had een plan: 2 Marathons lopen om me te kwalificeren voor het WK Marathon per Agegroup in 2024.
Ik had tot enkele weken voordien er nog nooit van gehoord, maar door de mooie tijd in Porto kwam dit in het zicht.

Enschede zou mijn voorjaarsmarathon worden: niet te ver, en ken wat mensen die deze al gelopen hadden.
Ik kreeg last aan de linkervoet, en toen ik ‘s nachts wakker werd van de pijn, besliste ik deze Marathonvoorbereiding te stoppen. Voor mij ook het einde van mijn Marathoncarrière, want me opladen om in 2024 2 Marathons te lopen om me te kwalificeren, zag ik niet zitten. Fin de carrière dus: niet triest, wel trots met het goede gevoel van Porto in het achterhoofd.

Enkele weken later kwam ik al terug op mijn beslissing. Ik was (ookal had ik maar 1 Marathon gelopen in 2022) toch gekwalificeerd voor WK Marathon per agegroup: op 8 oktober in Chicago.

Ik had (terug) een doel: nog 1 Marathon lopen in Chicago. En dat is ook de vraag die ik op de consultaties mbt linkervoet stelde en waar we, toen het toch niet zo vlot ging, naartoe werkten.

Het was een atypische Marathonvoorbereiding die me zeker wat levenslessen gaf.
Chicago was de kers op de taart; bracht veel zaken samen: mijn liefde voor het lopen, doorzettingsvermogen, de steun van de jongens en vrienden…. Het gevoel van dankbaarheid blijft overheersen.

Vandaag, een dag na de operatie aan de linkervoet, kijk ik hoopvol naar 2024. Het zal nog enkele maanden duren voordat ik de loopschoentjes van het rek haal, maar met alle ervaringen van afgelopen jaar weet ik dat ik er terug zal staan.

Ik wens jullie een warme Kerst en een gelukkig en gezond 2024! 😘

Operatie gepland

Na enkele pogingen was het gelukt: ik had mijn afspraak met dr. Van Poppel een week kunnen vervroegen omdat er een plaatsje was vrijgekomen.

Ik had mijn vragen voor dr. Van Poppel goed opgelijst. Even moeilijk moment 😥 als ik vragen typ als “wanneer ga ik mogen wandelen, autorijden, indoorfietsen,…” want dan besef ik dat ik even niets mag/kan doen.
Dé hoofdvraag was natuurlijk: operatie of niet. Ja!

Ik ben ondertussen een 4-tal weken niet aan het lopen en mijn linkerhiel ziet er niet beter uit; ook niet naar zwelling. Zoals ik in vorige post schreef: de last zit ook in dagelijks leven.

Een operatie, dus dan liefst zo snel mogelijk, zei ik tegen de secretaresse. In mijn hoofd dacht ik aan eind januari ofzo.
Het kan snel(ler): volgende week vrijdag 22 december.

De operatie is daghospitalisatie. Voet moet niet in gips, ik zou mogen steunen – weliswaar mét krukken en afhankelijk van de pijn.

Pas na controle (8 januari) krijg ik – hopelijk – groen licht voor kiné, wandelen, autorijden,…
Lopen zal pas ten vroegste na 3 maanden zijn; alles afhankelijk van hoe het herstel verloopt.

Ik merk dat ik rustiger ben nu de datum geprikt is. En ook ‘blij’ dat het zo snel kan. Kerst- en Nieuwjaarsperiode lig ik dus met de voet 🦶omhoog.
Tips voor Netflix-serietjes zijn welkom 😉.

Back to reality

Ik vermeldde het al in mijn vorige post: het probleem van de linkervoet is niet weg.
Begin juli, toen bleek dat de infiltratie niet werkte, had ik een afspraak met dr. Van Poppel. Toen werd op foto duidelijk dat een uitstulping aan de linkervoet zorgt voor irritatie aan / ontsteking van slijmbeurs en achillespees. Er werd toen ook over mogelijke operatie gesproken. Dit zou sowieso niet lukken tegen Marathon. Dr. Van Poppel meldde dat ik niets kon “kapot lopen” waardoor ik koos om voor de Marathon te gaan (had hij anders gezegd, was ik nooit gestart).
De voorbije maanden focusten we op de pijnbestrijding (ijs, Voltarenpatch) en op het zo goed mogelijk voorbereiden voor Marathon Chicago (wat heel goed gelukt is 😃!).

Half november had ik een afspraak met dr. Hacene. Net als kiné Kjell, bevestigde hij dat het tijd wordt om het probleem op te lossen.
Spijtig genoeg was de apparatuur voor echo stuk; dus kon ik pas afgelopen vrijdag een echo krijgen om te zien hoe de situatie nu is. In tussentijd adviseerde hij om niet te lopen.

Ik was stilletjes de avond na die consultatie… Besef dat de kans op operatie groot is enerzijds én het besef hoe fantastisch het is dat ik deze Marathon heb uitgelopen! De volgende dag, tijd voor actie:

• Afspraak met huisarts voor zijn mening
• Info inwinnen mbt Haglund syndroom
• Aankoop indoor(fiets)trainer

Want ja…stilzitten is niets voor mij. En fietsen mag wél.

Gisteren belde dr. Hacene me: de echo toonde (wat ik ook voel) nog steeds ontsteking van slijmbeurs en verdikking van de achillespees.
Ook hij kijkt nu naar operatie:

• We hebben alles geprobeerd wat kon om ontsteking te verminderen
• Ik wil blijven lopen…weliswaar geen Marathons meer 😉
• Ook in het dagelijks leven heb ik last: ik voel de ontsteking zelfs als ik ganse dag op stoel heb gezeten; moet ik goed nadenken welke schoenen ik aan doe (groot vrouwenprobleem 🤣),.. Ik ben de pijn en irritatie al maanden gewoon; liep er de Marathon mee…maar het is niet OK en moét opgelost worden.

Het is wachten tot de afspraak met dr. Van Poppel eind deze maand om de operatie te bespreken. En vermoedelijk dus ook datum te prikken. Van wat ik me herinner van het gesprek in juli betekent dit 3 à 6 maanden niet lopen.

Eerste doel 2024 is dus gekend: Start2Run 😝 .

1 maand later

We zijn al weer 1 maand na die fantastische ervaring van Marathon Chicago; mijn laatste Marathon.
“Het zwarte gat?” hoor ik vragen. Voorlopig nog niet 😉.

We bleven nog enkele dagen in Chicago. Heel erg genieten. En zoals ik ook in mijn vorige post schreef; heel veel dankbaarheid; nog steeds.

Afspraak met kiné Kjell de week erop was al eerste stap “back to reality”. Kjell zei (terecht): nu moet die voet echt wel genezen. Tja; het is onvoorstelbaar wat ik nog uit de Marathon heb kunnen halen met de blessure; maar alle middeltjes (Voltarenpatch, kleipapjes,..) mogen geen constante worden. Inderdaad; dat was waarover we in juli ook met Dr. Hacene en Dr. Van Poppel hadden: pijnbestrijding voor Marathon Chicago en dan kijken hoe op te lossen en of operatie nodig is.
Dus die draft planning moet nog even opgeborgen worden.
Volgende dag een 2e “back to reality” wanneer ik afspraak met Dr. Hacene wou inboeken: februari 2024. Euh 🤔? Wat verder rondbellen en er was nog een plaatsje in Diest voor 17 november (2023). Dit is niet “binnen 2 weken” zoals Kjell en ik gehoopt hadden, maar eerder lukte niet. Ik besef op dat moment welke luxebehandeling ik gekregen heb omdat die Marathon van Chicago gepland stond. Merci Dr. Hacene!
Het speelde mee om tijdens mijn vakantie in Portugal geen enkele keer de loopschoenen aan te trekken (die wel mee waren). En ook thuis, liet ik de loopschoenen nog even aan de kant.

Na een loopstop van 2 weken; begon het echt te kriebelen. Bovendien wees mijn Garmin er ook al op want ik kreeg zelfs geen status meer van mijn conditie 😜.
Het zijn rustige loopjes; max 5 à 8 km had Kjell gezegd; en luisterend naar de voet. De 2 weken rust hadden effect gehad (minder zwelling), maar ik zou liegen als ik zeg dat er niets meer is.

Hoe moeilijk het ook met momenten is… de planning blijft voorlopig iets om van te dromen maar nog geen concrete stappen te zetten. Eerst de consultatie bij Dr. Hacene afwachten. Want hét doel is nog steeds om te kunnen blijven lopen; zo lang mogelijk!

Komende week nog wat leuke afspraken om deze Marathon te vieren 🥂. Kijk ernaar uit!
Eindelijk ook tijd gevonden om wat foto’s en filmpjes te uploaden. Enjoy!

1 week later

Wauw 🤩! Wat een week!
Ik loop nog steeds op wolkjes, blijf nagenieten en het gevoel van dankbaarheid overheerst!

Dankbaar dat ik gekwalificeerd werd en zo mee kon doen aan Marathon Chicago. Ik zou anders nooit Chicago gelopen hebben en vermoedelijk ook nooit naar US zijn geweest. Ik (ook de jongens) heb dan ook genoten van deze reis.

Dankbaar voor de verrassing van de jongens én de getuigenissen zorgden voor een energieboost die ik zondag zeer goed heb gebruikt. Vandaag is het denken aan het filmpje al voldoende om traantjes te laten rollen.

Dankbaar voor de vele berichtjes via diverse kanalen om me succes te wensen en proficiat te wensen na de Marathon. Ongelooflijk ook hoevelen zondagnamiddag in de app volgden. Ik zie het levendig voor me: ongerust omdat ik pas rond 7u55 (14u55 Belgische tijd) startte, elke 5km juichen omdat ik weer stabiel gelopen had en de vreugdedansjes als ik over de finish liep.

Dankbaar dat ik zo mijn Marathoncarrière kon afsluiten. Het is de kers op de taart. Wat had ik beter kunnen wensen dan meedoen aan een WK, en na een moeilijke en beperkte voorbereiding een tijd neerzetten die ik zelf niet had verwacht?

• ik startte deze Marathonvoorbereiding (3 maanden) met 15’ lopen, terwijl ik normaal vertrek met een basis dat 20km lopen in je benen zit. Elke mijlpaal was dan ook een 🥳: 10km (28 juli), 15km (9 augustus 🎂), 21km (28 augustus) en 25km (17 september).
• ik liep slechts 510,2 km in deze Mararthonvoorbereiding (incl. Marathon)
• als het weer het toeliet, probeerde ik ook te fietsen. De 1.120,8 fietskilometers hebben zeker nut gehad: om de beentjes soepel te houden, conditie te behouden én mijn hoofd leeg te maken
• de uren stretching en corestability heb ik niet opgeteld. Ik wist cfr de blessure dat het hard werken zou zijn

In een volgende post heb ik het nog wel over mijn ‘Fin-de-carrière’. Ik ben alles nog aan het processen 🤣.

En hoe voelt het fysiek?
Zondag dadelijk na de Marathon was het moeilijk: ik moest blijven stappen; een klein trapje/stoep op deed pijn.
En ik moést trappen doen: in onze B&B sliep ik op 2e verdieping (en geen lift). Door het oefenen lukte het ‘s maandags al om normaal de trap op en af te gaan. Al was het nog niet het moment om in mijn knieën te knijpen 😣.

Slapen was minder: sowieso na een Marathon / wedstrijd. Het wisselend slaapritme deed er geen goed aan.

Al ben ik blij dat het nog meeviel; ook met de voet. Ik heb slechts 2 dagen Voltaren genomen na de Marathon. Ik heb andere scenario’s in mijn hoofd gehad!
In Chicago al veel gewandeld om de beentjes soepel te houden en zo kon ik met de jongens genieten van de laatste vakantiedagen.

De medaille van Marathon Chicago én de medaille van WK per Agegroup hangen sinds vandaag ook naast de anderen; rek is vol nu 😉.
Vanmiddag deed ik een eerste – kort – bosloopje. Beentjes Ok; linkervoet blijft fragiel; voel vooral algemene vermoeidheid.
Woensdag op controle bij kiné Kjell en na een weekje Portugal, hoop ik terug gericht te trainen 😉. Een draft planning is er al, want doelloos rondlopen voelt als 🐓 😆